Joshua Tree

Ja, jullie hebben het goed gelezen; niet onze trouwe auteur doch ondergetekende zal vandaag de blog verzorgen…
Om te beginnen ben ik enige uitleg verschuldigd mbt het feit dat ik niet eerder mijn (schrijf-) verantwoordelijkheid heb opgenomen! Dat heeft namelijk alles te maken met een andere functie die mij aan het begin van onze vakantie is toebedeeld: de “Roze Ranger”. Voor diegenen onder jullie die ooit de natuurparken in de VS bezochten is het bekend dat de “ranger-taken” een buitengewoon divers en niet te onderschatten pakket aan verantwoordelijkheden met zich meebrengt…De benaming heeft dus niets te maken met een of andere Amerikaanse feministische beweging maar is puur gebaseerd op uiterlijke kenmerken: roze skort, roze topje en dito zonnehoed en vanzelfsprekend op de analogie in activiteiten. Om kort te gaan: tijdens de urenlange ritten in de camper attenderen op het langzaam veranderende landschap, het vermaken van het jeugdige reisgezelschap met kaartspelletjes en yathzee, het zorgvuldig in de gaten houden van notoire valsspelers, het in standhouden van de dropvoorraad van onze- en dat mag ook wel eens worden gezegd- geweldige chauffeur, het inslaan van voldoende vocht ( niet aan te slepen dus bijna een dagtaak ) ( en dan heb ik de zoektocht naar rose niet eens meegerekend) en enigszins voedzame ingrediënten voor de maaltijden… Tot dusver ben ik er zelfs in geslaagd de Mc Donalds deur vakkundig te omzeilen…
Maar genoeg over mij: wat heeft vandaag ons gebracht? Allereerst een drie-uur-durende rit door de woestijn. Aangekomen in Joshua Tree eerst een lunch genuttigd. Vervolgens een tussenstop in skull-rock waar de kids oma bijna een hartaanval bezorgden: na de klim op een nogal steil rotsgedeelte was het bijna niet mogelijk om naar beneden te komen. Nadat Emma als dapperste van de drie zelfstandig de grond wist te bereiken moest de brandweer er nog net niet aan te pas komen om de gebroeders te redden…op verschillende plaatsen een foto-stop gemaakt met bijgevoegd resultaat… aan het eind van de middag nog een wandeling gemaakt naar de “Baker dam”. Hier heeft Victor nog wat wijze levenservaring opgedaan: aai nooooit een cactus ( ook al ziet hij er nog zo dood uit…)
Dan op pad naar de camping die er al even uitgestorven uitzag als het woestijnpark Joshua Tree… Drie reserveringen (allemaal Nederlanders) + 5 reeds gestationeerde RV’s dat kan tellen… Geen zwembad, geen wifi maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de enorme visvijver…
Zelfs het idee van Simon om een pakje suiker te lenen bij de buren mocht geen baat hebben; we hebben helemaal geen buren… Gelukkig wel tijd voor ouderwetse interessante conversaties over het leven van de mieren en slangen ( zijn het dag- en nachtdieren? Wat is het verschil tussen de rode niet stuk te krijgen beestjes en hun duidelijk minder sterke zwarte varianten? Kunnen slangen op de muren kruipen? …) en aangezien het ondertussen al helemaal donker is geworden , biedt de volgende gelegenheid om de sterrenhemel te fotograferen zich aan… Hopen dat het voor Bart beter afloopt dan de vorig keer….
xxx Els